Ik wil leren naaien!
Met een moeder en twee zussen (en nog een rij tantes en nichten) die het ene na het andere creatieve hoogstandje produceren, kan ik natuurlijk niet helemaal achterblijven. Breien, haken, naaien, … het is handig als je het (goed) kunt!
Breien heb ik ooit op de basisschool al geleerd. Later heb ik het opnieuw geleerd en ik heb toen wollen sjaals gemaakt voor mijn man (toen nog vriend) en schoonvader. Veel ingewikkelder dan een eenvoudige sjaal moet het echter niet worden 😉
Begin dit jaar heb ik ook de basisvaardigheden van haken geleerd. Of eigenlijk alleen voor het maken van kleine knuffelbeestjes. Geleidelijk zal dat misschien nog verder groeien, want haken vind ik leuk! En het gaat lekker snel ten opzichte van breien.
Enkele jaren geleden heb ik een pracht van een naaimachine van Maikel gekregen. Toen er bij de inrichting van ons huis een meter stof en een paar roetjes overbleven van ons keukengordijn, heb ik dan ook heel moedig een soort namaakgordijntje gemaakt voor de voordeur. 
Dat was mijn eerste echte naaiproject! Maar ‘kunnen naaien’ is natuurlijk wel een ander verhaal. Ik heb me er vervolgens niet meer echt op gericht. Daar moet nu maar eens verandering in komen.
Kleding naaien
Nu ik binnen enkele maanden tijd nogal wat maatjes hoop te gaan groeien, bedacht ik dat het misschien wel verstandig is om wat ruimere kleding te gaan aanschaffen. Maar zodra er ‘positie-‘ voor staat, staat er niet zelden ook een extra getal in de aankoopprijs. 
Dat was voor mij hét moment om serieus na te gaan denken over het zelf maken van kleding. Samen met zuslief waren er snel een aantal leuke patronen verzameld en vrolijke stofjes uitgezocht. Vol goede moed gingen we aan de slag.
Mijn ervaringen met het leren naaien van kleding
Mijn moeder heeft me geleerd hoe je patronen overneemt op de stof, en waar je allemaal op moet letten. Oh wat was het spannend om daar voor het eerst echt de schaar in te zetten! Want als je verkeerd knipt, dan heb je maar zo kans dat het niet meer lukt met het stofje. 
En je moet er bij het knippen steeds voldoende stof omheen laten voor de zoompjes en naden. Voor het gemak nam ik overal maar 4 cm extra – later bleek dat wel erg ruim, dus ik heb dat toen weer korter geknipt.
Ik heb geleerd om netjes over het lijntje door te lussen: met echte rijgdraad, anders krijg je het er minder makkelijk uit als je er overheen stikt. Omdat het eerste rokje van een rekbare stof gemaakt is, moet het met een (lichte) zigzag gestikt worden: dan is het stiksel ook een klein beetje ‘rekbaar’. Al met al een enorme uitdaging om te doen. Het was een patroon van ‘één stip’ wat ‘heel makkelijk’ zou moeten betekenen. Toch heb ik regelmatig moeder- of zuslief moeten vragen hoe iets verder moest! Vooral die omschrijvingen bij het patroon waren vaag. Zonder hulp was ik daar nooit uit gekomen. Er is heel wat geappt, gebeld en heen en weer gefietst!
De foto in het patronenblad gaf de indruk dat het om een nogal kort rokje ging. Met de nodige hulp zijn er wat extra centimeters aan gelaten, en is zelfs de split een paar centimeter gezakt ten opzichte van het patroon.
Het knippen en naaien op zich heb ik wel helemaal zelf gedaan. Dus hoewel er veel geadviseerd, geassisteerd en bijgestuurd is, heb ik het toch echt helemaal zelf in elkaar gezet. Met wat kleine schoonheids- en beginnersfoutjes, dat wel, maar met deze bonte stof zie je daar gelukkig helemaal niets van. Ik ben dus best wel trots op het resultaat! Ik heb voor ditzelfde patroon nog twee andere stofjes gekocht, zodat ik dit rokje hopelijk nog verder onder de knie krijg. Als het goed is, moet dat dan zonder hulp lukken.
En mijn buikje? Die mag nog een poosje lekker doorgroeien. 👶🏻
