In de zomervakantie zijn we in verschillende plaatsen in Frankrijk en Italië geweest. We hopen een paar blogs te maken met daarin onze ervaringen. Hierbij deel 1: Normandië (15-18 augustus 2016).
Niet zomaar vakantie vieren…
Vanwege de geschiedenis van Normandië, bij de landingsstranden van D-Day (6 juni 1944), wordt een verblijf in deze regio al gauw gekenmerkt door het stilstaan bij deze gebeurtenissen. Een vakantie in dit gebied is dan niet zomaar een vakantie van zon, zee, strand en vrolijkheid – hier liggen duizenden jongemannen begraven die hun leven gaven voor onze vrijheid. En niet te vergeten: ook duizenden Duitse jongemannen die weinig keuze hadden en eveneens hun leven moesten geven, ver van huis en haard.
Tegenstellingen
Aan de ene kant is het landschap van de kust van Normandië zo mooi en sereen. Gouden velden met ‘sushi-rolletjes’, zoals wij dat noemen. Imposante krijtrotsen. Leuke dorpjes en geweldige kathedralen. En tegelijk kom je in deze regio steeds prikkeldraad, graven, mortieren (al dan niet kapotgeschoten), bunkers en kraters tegen. Heel erg indrukwekkend.
Begraafplaatsen
Het is heftig om de verschillen te zien tussen de begraafplaatsen van de geallieerden tegenover die van de Duitsers. Overal kom je grafstenen tegen van jongens van amper (of nog helemaal geen) 18 jaar. In hoeverre zullen zij geweten hebben wat hen te wachten stond? Zouden ze het wel zelf gewild hebben? En belangrijker nog: zouden ze klaar geweest zijn om hun Schepper te ontmoeten? Als je daar diep over nadenkt, en je ziet die (tien)duizenden grafstenen, dan kun je dat niet bevatten. Misschien is dat maar goed ook…
De begraafplaatsen hebben allemaal een eigen karakter. Wij hebben die van de Britten, de Amerikanen en de Duitsers bezocht.
Bij de Britten worden smetteloze witte stenen gebruikt. Het wordt vrij persoonlijk gemaakt: soms staat er een (Bijbel)tekst op een grafsteen bij, of een tekst van een vrouw / kinderen. Dat komt wel binnen wanneer je dat leest. Ook zijn hier relatief veel bloemen te zien.
De Amerikanen doen het wat strakker en onpersoonlijker met een perfect gazon en vrijwel identieke witte kruisen, op de namen na. Wel is hier meer aandacht voor het ‘eren’ van de slachtoffers. Centraal staan enorme zuilen met typisch Amerikaanse teksten over ‘sacrifice’, ‘eternity’, ‘glory’, ‘resurrection’ en dergelijke.
Bij de Duitsers is de grafsteen niet meer dan een soort bruine stoeptegel op de grond, waar voor het gemak steeds maar meteen twee jongens onder liggen begraven… Dat zij niet zo’n super eervolle laatste rustplaats hebben gekregen, is enigszins te begrijpen – maar dit is wel heel erg zuur om te zien. Die jongens hadden net zo goed een ziel te verliezen als de geallieerden!
We hebben in Normandië enkele fijne dagen gehad samen, maar het is niet het soort vakantie vieren dat wij gewend zijn. Soms ontkwamen we niet aan een brok in de keel, wanneer de ernst en omvang van het gebeurde tot ons doordrong. Dat is ook de reden dat we niet alle beelden van de vakantie in één video hebben geplaatst: het is voor ons gevoel ongepast om eerst zoveel oorlogsgeweld te laten zien, om vervolgens voluit de-toerist-uithangend de Mont Saint Michel en de Ardèche door te stuiteren. (Al hebben we dat dus wel gedaan daarna. Maar in onze herinneringen zijn het losse ‘stukjes’ van onze vakantie.)
Korte video-impressie
Met de GoPro hebben we een aantal video-opnamen gemaakt. Deze heeft Maikel gecompileerd tot een impressie van enkele minuten.
Wat we hierboven noemen aan tegenstellingen, komt daarin ook naar voren: oogverblindend natuurschoon (zonsondergangen, zee, sushivelden) tegenover de schrijnende gevolgen van de zonde (overvolle begraafplaatsen, mortieren, prikkeldraad).
Het ambachtelijk ingeplakte fotoboek
Het foto-album is al enige tijd langer klaar. Hierin zijn veel meer details opgenomen; hele handgeschreven verhalen van Rieneke, honderden foto’s, bewaarde kassabonnetjes en dergelijke. Als je dit interessant vindt (en als wij jou een beetje goed genoeg kennen 😉 ), ben je van harte uitgenodigd om het eens te komen bekijken onder het genot van een hapje en een drankje.
Enkele pagina’s van het album zijn hieronder in de galerij te zien. Het is een grove selectie van ongeveer 2 bladzijde(n) per vakantiedag.
