Een ambitieus naaiproject: de zomerjas

Naaiproject to do-list

Toen ik mijn positierokje af had, had ik nog vijf projecten over:

• nog twee van diezelfde positierokjes, maar dan met andere stoffen
• een lange positiejurk
• een vrolijk ‘huppel’-positiejurkje
• een positiejasje

Voor al deze projecten had ik al stofjes in huis, dus ik kon gewoon kiezen waarmee ik zou beginnen. Aangezien het al mei was (en mijn buikje begon te groeien) zou ik in ieder geval binnen afzienbare tijd aan een positiejas toe zijn. Dat is echter een patroon van drie ‘stippen’, wat betekent dat het een patroon voor echte naaisters is. Nu ik één rokje had genaaid van één stip – en dat was mijn naaiervaring dan, op wat herstelwerkjes en een deurgordijntje na – was dat misschien een beetje ambitieus. Een beetje? 😁

Het begin

Vol goede moed ben ik begonnen met het tekenen van het patroon en het op de stof spelden van de patroondelen. Ik had een (voor mijn doen) redelijk wild stofje gekozen, maar het was toch maar voor één zomer, was het idee.

Er moest ook een voering in komen, dus bepaalde delen moesten twee keer gemaakt worden. De schaar in de stof zetten is altijd weer even spannend. Want als dat echt mis gaat dan kun je eerst naar de winkel om nieuwe stof te halen. Het knippen ging goed – alleen bij de voeringdelen had ik twee losse rugpanden gemaakt terwijl dat eigenlijk aan elkaar moest blijven zitten (zodat er een mooie plooi gemaakt kon worden aan de binnenkant van de jas). Jammer dan, dan maar geen plooi die toch niemand ziet… 😌
Over het rijgen heb ik heel lang gedaan. Geen erg motiverend klusje, en ik had in die periode daarnaast niet zo veel energie. Wel heb ik tot dit punt bijna alles zelf gedaan, zonder echte assistentie van anderen. Dat is toch best een prestatie als je nog maar een beginnende naaister bent! 🤓

Het naaien

De panden van de voorkant en de rug heb ik na de nodige bemoedigingen ook helemaal zelf aan elkaar gestikt. Dit was erg motiverend, want je ziet in deze fase na een avondje prutsen echt vooruitgang!

Rond dit punt kreeg ik wel de eerste tegenvaller te verwerken: bij het passen van de (nog mouwloze) jas merkte ik dat mijn intussen zéér aanwezige buik er nu al amper meer in paste. Bij het aan elkaar zetten van voor- en achterpand ‘pikte’ ik dus zoveel mogelijk ruimte van de naden om de jas wat wijder te krijgen. Maar dan nog was het zeer de vraag of het goed ging komen. Mijn persoonlijke naaidocenten hadden wat ideeën om het voor elkaar te krijgen, mocht de jas inderdaad niet dicht kunnen op het eind. O.a. een extra strook stof of zo zou een overbrugging kunnen maken. Zo ver was het echter nog niet.

Ergens in deze tijd kreeg ik zwangerschapsverlof. Hoewel ik vast van plan was om nog even keihard aan de jas te werken (de dagen werden ook frisser, dus een passende jas was meer dan welkom), bleef het project toch maar liggen. De eerste weken van mijn verlof heb ik volop toegegeven aan de nesteldrang (schoonmaken, opruimen) en verder heb ik de echt nodige voorbereidingen getroffen voor de geboorte van de kleine. Ik had niet veel energie meer over, en voor zover er ruimte was voor creativiteit, heb ik die gestoken in de muurschildering op de babykamer en in het boxkleed – heel andere, super simpele én zeer geslaagde tussenprojecten.

Het lastige werk

Pas tegen het einde van mijn verlof (ná de geboorte van Hannah) had ik weer een beetje tijd en energie over om het project van de jas nog eens te bekijken. Een positiejas… ja, wat moet ik daar nu nog mee? Het mag duidelijk zijn dat het te ambitieus was om als beginnend naaister al zo snel aan een project voor ervaren naaisters te gaan werken. Toch vond ik dat het afgemaakt moest worden. Eerder ‘mag’ ik van mezelf niet aan iets nieuws beginnen.

De mouwen moesten eerst aangezet worden. Dat was wel even zoeken. Ik vond het alleen al moeilijk om eruit te komen hoe de mouw erin moest. Er waren wel pastekens, maar het was niet direct glashelder waar die op elkaar moesten. Hierbij heb ik hulp gehad. Ook het spelden heb ik niet zelf gedaan. Het aan elkaar stikken lukte vervolgens wel zelf. Daarna moest ongeveer hetzelfde gebeuren bij de mouwen van de voering. Dit ging ook niet soepel, o.a. vanwege de super gladde en flubberige stof. Dit heeft ook weer iemand anders voor me gedaan. En ook hier lukte het vaststikken wel zelf, al zitten er wel een paar kleine onbedoelde plooitjes…

Hierna heb ik zelf de schoudervullingen erin gezet. Gelukkig zijn er wat YouTube-filmpjes waarin dit helder wordt uitgelegd. Ik had het overigens niet direct helemaal goed gedaan, want toen de jas af was, kwamen de schoudervullingen weer een beetje los. Later heb ik dit dus nog even heel goed vastgezet. (Ik had waarschijnlijk niet direct goed aan- en afgehecht.)

Iets wat niet in het patroon verwerkt was, maar wat we wel gedaan hebben: mijn mams heeft ook nog twee paspelzakken erin gemaakt. Zodat ik huissleutels en smartphone makkelijk bij me kan houden als ik de jas gebruik. Ik heb de jas een weekje afgestaan, en toen hij terugkwam, had hij aan beide kanten een mooie jaszak!

Hierna werd het pas echt ingewikkeld. De kraag en de voering moesten aan elkaar, en vervolgens zouden de revers gemaakt worden. Intussen was ik allang weer aan het werk en ik dacht nog maar zelden aan die hele jas. Toen ik aan de kraag en de revers begon, was al snel duidelijk dat dit ook niet zelf zou lukken. Wat een gepruts! Ik heb hier veel hulp bij gehad. Ik denk ook dat dit een eventuele volgende keer nog steeds niet zelf zal lukken.

De afronding

Toen de revers af was, hebben we de opties bekeken om er een bruikbare (niet-positie) zomerjas van te maken. Dat was gelukkig goed mogelijk. De knopen zouden wat anders aangezet worden, en dan zou ik nog keurig in de jas passen. (Ja mensen, mocht je ‘m al gezien hebben, die jas waar ik nu in loop daar gaat het over…)

Bij het maken van de zomen had ik weer wat hulp nodig. Vooral hoe de voering zich verhoudt tot de zoom van de buitenkant-stof vond ik lastig, zowel bij de mouwen als bij de onderkant van de jas. Toen dit eenmaal door moeder- en zuslief gespeld was, kon ik dit zelf redelijk netjes stikken.

Zo dicht bij het eindpunt hield ik meteen de vaart er maar in: de knoopsgaten en de knopen heb ik dezelfde avond ook af gekregen. Zonder hulp! 🤓

Ik was zó blij dat hij af was, dat ik hem aan de kast heb gehangen tegenover het bed. Zodat ik de volgende ochtend direct zou zien dat ik het niet gedroomd had… 😂

En nu kan ik hem aan. Eindelijk! En inderdaad, met die hele buik had ik er nooit in gekund. Ik heb er nu een fijn jasje aan!

Wat hebben we hier van geleerd?

• Begin nooit aan een moeilijk naaiproject als het op een bepaald moment af moet zijn
• Begin nooit aan een moeilijk naaiproject als je vindt dat je niet aan iets nieuws mag beginnen voordat het af is
• Begin nooit aan een moeilijk naaiproject als je niet afhankelijk wilt zijn van de behulpzaamheid van professionele naaisters in je omgeving
• Begin nooit aan een moeilijk naaiproject als je lichamelijk niet maximaal fit bent (bijvoorbeeld zwanger 😁)
• Begin gewoon nooit aan een te moeilijk naaiproject…

En wat is het volgende project?

Ik kwam ernstig in de verleiding om mezelf direct in een nieuw project te storten voor mezelf of voor de kleine Hannah (die inmiddels bijna 6 maanden is). Ik had nog een heel aantal patronen in huis die leuk waren. Bijna alle patronen die me aanspraken waren echter twee of meer stippen. En dát gaan we dus voorlopig even niet meer doen. (De overgebleven 4 projecten voor positiemode gaan overigens sowieso voorlopig de ijskast in 😁)

Ik heb daarom een nieuw setje één-stips-patronen van drie verschillende babyjurkjes gekocht. Het wordt dus een snoezig (en hopelijk érg makkelijk) zomerjurkje voor Hannah. De stof en fournituren heb ik gisteren gehaald. Nu hoop ik dat ik dit helemaal zonder hulp kan! Want als je ooit iets met drie stippen hebt gedaan (vraag dus niet hoe…) dan zou iets met één stip toch een eitje moeten zijn..? Ik ben benieuwd en ik houd jullie zeker op de hoogte 👍🏼💪🏼